به گزارش سایت خبری توار . در روزهایی که گرمای طاقت‌فرسای تابستان رمق از جان مردم جنوب کرمان گرفته و زندگی در بسیاری از نقاط این منطقه بدون وسایل سرمایشی عملاً غیرممکن شده، قطع مکرر و بدون برنامه برق به یکی از بحران‌های روزمره تبدیل شده است. بحران اما نه‌تنها از بی‌برنامگی ناشی می‌شود، بلکه از رفتار و پاسخ‌های عجیب مسئولین اداره برق جنوب کرمان و سایر مسئولین محلی نیز ابعاد نگران‌کننده‌تری به خود گرفته است.
امروزه کافی‌ست از یکی از مسئولین اداره برق علت قطعی برق را جویا شوید؛ بلافاصله واژه‌ای به ظاهر تخصصی به زبان می‌آورند: «دیسپاچینگ!» گویی دیسپاچینگ بهانه‌ای طلایی شده برای فرار از مسئولیت، و در عین حال، پرده‌ای برای پنهان کردن ناتوانی مدیریتی. هر زمان که از علت قطع خارج از برنامه برق سوال می‌شود، پاسخی فوری دریافت می‌شود: « _دیسپاچینگ تصمیم گرفته؛ ما فقط اجرا می‌کنیم!_ »
سؤال اینجاست که اگر اداره برق در سطح شهرستان هیچ‌گونه اختیار، برنامه‌ریزی یا پیش‌بینی ندارد، پس وظیفه مسئولان شهری چیست؟ اگر تنها کاری که انجام می‌دهند، انتقال دستورهای بالا به پایین و گفتن جمله‌های آماده و بی‌اثر است، چرا اساساً نام «مدیر» یا «رییس اداره» بر دوش دارند؟
قطع برق طبق اطلاعیه‌های رسمی قرار بود حداکثر روزی دو ساعت و با زمان‌بندی مشخص باشد. اما این روزها قطعی‌ها به صورت خارج از نوبت، آن هم در حساس‌ترین ساعات روز یعنی ظهر و بعدازظهر که گرما به اوج خود می‌رسد، در حال وقوع است. جالب‌تر آن‌که هر بار نیز با توجیهاتی مانند «افزایش مصرف»، «فشار روی شبکه»، یا «مصرف زیاد مناطق دیگر» روبه‌رو می‌شویم؛ توجیهاتی که هیچ راهکار، پاسخگویی یا برنامه‌ی جایگزین برای آن‌ها ارائه نمی‌شود.
این بی‌نظمی‌ها و ناهماهنگی‌ها، فقط موجب گرمازدگی و نارضایتی نیست؛ وسایل برقی مردم نیز یکی پس از دیگری در حال سوختن‌اند. نوسانات شدید و بی‌هشدار برق باعث آسیب‌های جبران‌ناپذیر به وسایلی می‌شود که بعضاً با پس‌انداز چندین ساله خریداری شده‌اند. در این میان، نکته تلخ‌تر این است که در قبوض برق، مبلغی به عنوان بیمه دریافت می‌شود، اما وقتی کار به جبران خسارت می‌رسد، مسئولین یا خبری از این بیمه ندارند یا با کاغذبازی و پاسخ‌های نامفهوم مردم را از پیگیری منصرف می‌کنند.
مردم میان گرما، بی‌آبی، بی‌اینترنت، بی‌پاسخی و حالا خسارات مالی، کاملاً سردرگم و درمانده‌اند. سؤالات بی‌پاسخ، وعده‌های بی‌پایه و بهانه‌های تکراری، ذهن جامعه را نسبت به کارایی سیستم و نیت واقعی مدیران مشوش کرده است.
آیا وقت آن نرسیده که به جای تکرار واژه‌ی دیسپاچینگ، مسئولان به فکر آرامش و امنیت مردمی باشند که از جنگ ۱۲ روزه سربلند بیرون آمدند؟ آیا زمان آن نرسیده که مردم طعم مسئولیت‌پذیری واقعی مدیران شهری و استانی را بچشند؟ مردم این روزها نه برق دارند، نه اعتماد، نه اطمینان و نه امید. و این، بزرگ‌ترین خاموشی ممکن است.
امیدوارم برسد به دست استاندار محترم
كرمان
پورنگ كهنوج/توار
